Rozdział 34

-Co się stało? - zapytała bez przedłużania.

-On... On mnie chyba zdradził... - jąkałam się przez płacz.

- Ale wy przecież nie jesteście razem. - popatrzyła na mnie ze zdziwieniem. - No chyba, że ja o czymś nie wiem. - uśmiechnęła się ciepło.

-Nie, nie jesteśmy. Ale obiecał... - głos mi się załamał. Rose mnie przytuliła.

-Opowiedz mi wszystko.- poszłyśmy do salonu. Opowiedziałam jej od początku snu, poprzez szklankę, rozmowę, kończąc na telefonie.

-Co było w tej wiadomości? - no tak. Nie powiedziałam jej co ta pizda napisała...

-Dziękuję za upojną noc. Nie mogę się doczekać następnego razu... - wybuchłam niekontrolowanym płaczem. Znowu, tym razem mocno, mnie przytuliła. 

-Dupek... - znacząco poprawiła mi tym humor.

-Co się tutaj dzieje? - zapytał Niall, przecierając zaspane oczy.

-To chyba ja powinnam się zapytać co się działo w łazience. - lekko się uśmiechnęłam. Nialler usiadł obok Rose i pocałował ją w policzek.

-Coś. - zaśmiał się.

-Nie wnikam... 

-To co się stało? - dociekał dalej.

-Harry... - z znowu przerwa na płacz. - On mnie chyba zdradził...

-Czyli wiesz...

-Co?! - zamurowało mnie.

-Byliśmy w piątek po pracy w klubie, by się odstresować. Harry trochę za dużo wypił i nie stawiał oporów podrywającym go dziewczyną.

-A ty? - Rose się odsunęła i patrzyła na niego czekając na odpowiedź.

-A ja skończyłem na jednym piwie, kochanie. - uśmiechnął się słodko i pocałował w usta moja przyjaciółkę.

-No, ale co dalej?! - denerwował mnie już czas oczekiwania na głupotę Harry'ego.

-Yyy... No i straciłem nad nim panowanie. Poszedł z jakąś dziewczyną do pokoi... - spuścił głowę. Zagotowałam się ze wściekłości. Jak on mógł?! Pierwsze wyznaje mi miłość, a kiedy już wiem co do niego czuję, dowiaduję się, że przespał się z jakąś laską. Teraz płakałam bardzo mocno. Chciałam wyprzeć to z mojej podświadomości. 

-Spokojnie.  - Rose próbowała mnie uspokoić.

-Jak mam być spokojna?! Mówi, że mnie kocha, że tylko mnie potrzebuje i jestem jego jedyną kobietą! Wyjdzie na chwilę do klubu i idzie z pierwszą dziwką do łóżka!

-On nie zawsze tak robi... - zapewniał Niall.

-To dlaczego ty nie piłeś i nie zrobiłeś tego co ten skurwysyn?! - wykrzyczałam, z resztą tak jak moje całe wyżalenia.

-Bo ja jestem rozsądny, a gdybym to zrobił Rose, nie miałbym odwagi, by jej spojrzeć w oczy. - moja przyjaciółka patrzyła się na niego jak na obrazek. Nie dziwię się, taki chłopak to skarb.

-No to się ciesz, bo mój "chłopak" zapomniał o moim istnieniu! - wstała i wyszła. Wróciła z szklanką wody i tabletką. Podała mi ją.

-Co to? - zapytałam już spokojniej.

-Tabletka na uspokojenie. - połknęłam lek i powoli się uspokajałam. Poszłam się położyć i jakoś zasnęłam.

*Oczami Rose*

Również postanowiliśmy się położyć. Niall poszedł do sypialni, a ja poszłam sprawdzić co z Vicki.

Spała spokojnie, więc poszłam do swojego pokoju, gdzie czekał na mnie mój ukochany. Położyłam się obok i w tuliłam się w niego.

-Nie zapomniał o jej istnieniu... - powiedział cicho.

-Co? - nie wiedziałam o co mu chodzi.

-Gdy szli w stronę pokoi, podbiegłem do niego i powiedziałem, by nie robił tego Vicki. On mi odpowiedział, że to ona nic do niego nie czuje...  - w jego głosie było słychać zażenowanie. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam. To wszystko było bardzo skomplikowane.

*Rano*

Obudziłam się jako pierwsza, więc wyplątałam się z uścisku Niall'a i poszłam zrobić naleśniki. Przygotowałam wszystkie składniki i zabrałam się do roboty. Usmażyłam placki, na stół położyłam dżem. Usiadłam i zaczęłam jeść, do kuchni wszedł Niall.

-Dzień dobry. - podszedł do mnie i pocałował w policzek.

-Hej. Naleśniki na śniadanie. - uśmiechnęłam się. Dosiadł się i zaczął jeść. Rozmawialiśmy o różnych rzeczach, ale przerwał nam dzwonek do drzwi. Poszłam je otworzyć. Stał tam Harry.

-Jest Victoria?

-Cześć. Jest. - odpowiedziałam oschle.

-Super. - chciał wejść, ale zatorowałam mu drogę.

-Ale nikt nie powiedział, że cię wpuszczę...