-Mój rycerz... - gładziłam jego policzek. Odstawił mnie, poszedł z powrotem na korytarz, chwycił swoją walizkę i postawił ją w przedpokoju. Podszedł do mnie i wziął na ręce. Poszedł do salonu, odłożył mnie na sofę, a sam usiadł obok mnie. Przysunął się do mnie i zaczął delikatnie całować szyję, idąc przez policzki, kości policzkowe, na samym końcu trafiając na moje usta.
-Opowiadaj jak było. - odsunęłam się trochę, gdy jego dłonie znalazły się pod moją koszulką. Westchnął i uśmiechnął się do mnie kręcąc głową.
-Praca, praca i jeszcze praca.
-Cały czas? - zapytałam z niedowierzaniem. Ile tego może być?
-Tak.
-Nuuudyyy... - zrobiłam śmieszną minę.
-Oj tam, Rose też to czeka. A właśnie, gdzie ona jest?
-Poszła gdzieś z Niall'em. - wyszczerzyłam się. Jeśli na noc przyjdą tutaj to się nie wyśpimy. Harry potrząsł śmiesznie brwiami i zaśmiał się. Opowiadał mi co się działo jeszcze przez pobyt w Belgii.
 |
| Bruksela |
-Ale koszula rolnika musiała być. - dodałam, kiedy już się trochę uspokoiłam. Mruknął coś w stylu 'tak'. Żeby nie był taki smutny, pocałowałam go krótko.
-No nie gniewaj się, kotku. - uśmiechnęłam się.
-Nie jestem. - taa, na pewno. Rozmawialiśmy cały wieczór. Około 23:00 usłyszeliśmy jak ktoś próbuje trafić do zamka kluczami. Już chciałam wstać, by zobaczyć co się dzieje i kto to, ale zatrzymałam się w miejscu, kiedy drzwi otwarły się. Niall przyciskając Rose do ściany, całując się, zamknął drzwi nogą. Gdy mu to się udało, przywarł jeszcze bardziej do Rosalie i podniósł ją do góry. Ta oplotła go w pasie nogami, a on poszedł w stronę jej pokoju. Popatrzyłam zdezorientowana, jak i zdziwiona na Hazzę. Również miał podobną minę.
-Ubierz się i wyjdziemy. Cicho nie będzie... - zaśmiał się. Chwilę jeszcze stałam w miejscu patrząc się na korytarz. W końcu się ruszyłam i szybko znalazłam jakieś ciuchy, w których nie zmarznę. Harry już czekał na mnie. Wyszliśmy z budynku i zatrzymaliśmy się.
-Gdzie pójdziemy? - zapytałam. Chwilę rozmyślał, po czym szeroko się uśmiechnął.
-Zobaczysz. - trochę się go bałam w tej chwili. Szliśmy ulicami Londynu jakieś pięć minut. Gdy zatrzymaliśmy się i unieśliśmy głowy do góry, zobaczyliśmy koło młyńskie i zamknięte, z powodu godziny, wesołe miasteczko.
-To tu? - zapytałam.
-Tak.
-I jak zamierzasz tam wejść? - popatrzyłam na niego jak na idiotę, kiedy stanął pod płotem, obrócił się w moją stronę i palcem pokazał na płot. Mądry to on jednak nie jest. Podeszłam do niego. - Żartujesz sobie, prawda? - zapytałam dla upewnienia. Wejdziemy tam i co? Bez kluczy nic nie zrobimy. Harry podszedł do płotu, zgrabnie się na niego wdrapał i już po drugiej stronie, zeskoczył. Tak jak on wcześniej, wdrapałam się na płot. Szło mi to trochę opornie, ale dałam radę. Gdy zeskakiwałam, loczek pomógł mi. Chwycił moją dłoń i poprowadził w stronę ogromnego koła. Zatrzymał się i mnie puścił. Poszedł do budki, dzięki której można uruchomić tą maszynę. Włączył światła i uruchomił. Wyszedł trzymając w ręce pilot. Ponownie chwycił mnie i pociągnął do jednego wagoniku. Weszliśmy tam i usiedliśmy. Wcisnął jakiś przycisk i młyńskie koło ruszyło. Krążyliśmy dookoła kilka razy, kiedy usłyszeliśmy dźwięk dzwonu, który ogłosił, że wybiła północ. Harry ponownie
-Kocham Cię...
-Kocham Cię. - nie zastanawiałam się nad odpowiedzią. Teraz wiedziałam co do niego czuję. Patrzyliśmy się przez parę sekund jeszcze w swoje oczy, aż przybliżył swoją twarz do mojej i delikatnie zaczął mnie całować w usta. Nie chciałam czekać, aż on to zrobi, więc sama wpiłam się mocno w jego usta, które wręcz są stworzone dla mnie. Ta chwila była niesamowita. Ja, Harry, młyńskie koło, północ i romantyczny pocałunek pod gwiazdami. Tym razem ja wcisnęłam guzik i zjechaliśmy na dół. Chłopak odłożył pilot na miejsce i wrócił do mnie. Poczułam jak spadają na mnie kropelki wody. Podnieśliśmy głowy do góry, a z nieba zaczęło spadać coraz więcej kropli wody. Usłyszeliśmy syrenę policyjną...
-Kurwa... - mruknęłam cicho. Hazz pociągnął mnie w stronę płotu, gdzie nie byliśmy widoczni dla oka policjantów. Przecież młyn w wesołym miasteczku zaczął się kręcić, to musiało się to stać podejrzane. Szybko przeszliśmy przez płot i zaczęliśmy uciekać. W między czasie dopadła nas ulewa. Dobiegliśmy do parku i tam zwolniliśmy tempo. Spacerowaliśmy w tym deszczu po całym parku. Loczek okręcił mnie i przyciągnął do siebie mocno tak, że nie było między nami ani milimetra odstępu.
-Długo musiałem czekać na pocałunek w deszczu. - powiedział, po czym złączył nasze usta, w kolejnym,
-No proszę, proszę. Kogo my tu mamy! - usłyszeliśmy jakiś głos za nami. Rozpoznałam go.
-Jake... - mruknęłam praktycznie niesłyszalnie.
-Kto to? - spytał mnie na ucho Harry.
-Mój były, Jake. - odszepnęłam mu. Chłopak był całkowicie pijany.
-Skarbie, dlaczego mnie zdradzasz? - powiedział, lecz język mu się plątał w każdym słowie.
-My już od dawna nie jesteśmy razem... - odsunęłam się od niego na bezpieczną odległość. Pomimo tego, ten i tak dalej chwiejnym krokiem zbliżał się do mnie.
-Ależ kotku. Niby kiedy? Dalej należysz do mnie. - chciał mnie chwycić za przedramię, lecz Harry mu to uniemożliwił osłaniając mnie swoim ciałem.
-Nie waż się jej dotykać. - warknął na niego.
-Bo co? - zapytał mrugając kilkakrotnie oczami. Zawsze miał chętkę na alkohol, ale nie wiedziałam, że aż tak potrafi się spić.
-Wyrządzę ci krzywdę. - powiedział, gdy dokładnie przemyślał, co chce mu powiedzieć. W końcu ten idiota nie wiele rozumie, zwłaszcza teraz. Mruknął tylko, że się go nie boi i podszedł do mnie. Chwycił podbródek i chciał pocałować, ale wylądował na chodniku metr dalej. Mój chłopak podszedł do niego, zaczął go bić i kopać.
-Nigdy nie waż się dotykać Victorii... - warknął głośno, gdy skończył.
-Nie obronisz jej, zwłaszcza przede mną. - uśmiechnął się zadziornie. Chciał jeszcze tam pójść i kolejny raz mu przywalić, ale go powstrzymałam. Poszliśmy do domu zostawiając tam Jake'a.
***
-Idziemy pod prysznic? - zaproponowałam, gdy przekroczyliśmy próg mojego mieszkania.
-Z tobą zawsze. - uśmiechnął się i przelotnie pocałował.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz